In onze moderne samenleving worstelen we met de definitie van mannelijkheid. Enerzijds hebben we het stereotype van de stoere, sterke en competitieve man, anderzijds zien we een verschuiving naar een meer beheerste, rationele en verantwoordelijke vorm van mannelijkheid. Maar zijn dit werkelijk de enige opties? Om een genuanceerder beeld te krijgen van wat mannelijkheid kan inhouden, is het waardevol om naar het verleden te kijken, en in het bijzonder naar de vaak verkeerd begrepen Viking-cultuur en hun wijsheidsgedicht, de Hávámal.

De huidige normen van mannelijkheid zijn relatief recent in de geschiedenis. Zoals historicus prof. Geertje Mak uitlegt, ontstond het idee van de ‘hegemoniale man’ – dominant, krachtig, zelfverzekerd en competitief – pas in het begin van de 19e eeuw. Dit ideaalbeeld sloot automatisch andere vormen van mannelijkheid uit en creëerde een rigide norm waaraan mannen moesten voldoen.

De Viking-cultuur, vaak geassocieerd met geweld en plundering, biedt verrassend genoeg een rijk voorbeeld van een meer genuanceerde vorm van mannelijkheid. Recente archeologische en historische studies hebben ons beeld van de Vikingen drastisch bijgesteld. In de Oudnoorse literatuur, zoals de IJslandse saga’s, worden mannelijke personages vaak beschreven als emotioneel expressief. Het was niet ongewoon voor Viking-mannen om openlijk te huilen, zowel van vreugde als van verdriet. Dit staat in schril contrast met het moderne idee dat ‘echte mannen niet huilen’.

Een van de meest waardevolle bronnen voor inzicht in de Viking-mentaliteit en hun opvattingen over mannelijkheid is de Hávámal, een verzameling Oudnoorse gedichten die deel uitmaakt van de Poëtische Edda. De titel “Hávámal” betekent “Het lied van de Hoge” of “De woorden van de Hoge”, waarbij “de Hoge” verwijst naar Odin, de oppergod in de Noordse mythologie. Dit gedicht biedt een schat aan wijsheid en levenslessen die een verrassend genuanceerd beeld geven van wat de Vikingen als ideale mannelijke eigenschappen beschouwden.

De Hávámal biedt een verrassend moderne en genuanceerde kijk op mannelijkheid die verder gaat dan traditionele stereotypen. Dit eeuwenoude gedicht benadrukt kwaliteiten die vaak onderbelicht blijven, maar essentieel zijn voor een evenwichtig leven.

Wijsheid wordt voorgesteld als de hoogste deugd, zelfs boven fysieke kracht of rijkdom. “Bezit sterft, verwanten sterven, jijzelf zult ook sterven; maar één ding weet ik dat nooit sterft: het oordeel over elke dode,” stelt het gedicht. Dit benadrukt dat persoonlijke groei en inzicht minstens zo belangrijk zijn als carrière of fysieke prestaties.

Matiging wordt gezien als een teken van innerlijke kracht en zelfbeheersing, niet als zwakte. Het moedigt mannen aan om bewuste keuzes te maken en hun impulsen te beheersen, wat leidt tot een gezonder leven.

Bedachtzaamheid wordt gepresenteerd als een essentiële mannelijke eigenschap. De Hávámal moedigt mannen aan om bedachtzaam en observant te zijn, wat leidt tot betere relaties en besluitvorming.

Mentale veerkracht wordt gezien als cruciaal voor het omgaan met uitdagingen. Het gedicht suggereert dat echte moed niet alleen fysieke dapperheid is, maar ook het vermogen om kalm te blijven in moeilijke tijden.

Emotionele intelligentie is een terugkerend thema. De Hávámal moedigt mannen aan om niet alleen hun eigen emoties te begrijpen, maar ook empathisch te zijn tegenover anderen.

Door deze kwaliteiten te benadrukken, daagt de Hávámal ons uit om mannelijkheid te herdefiniëren als een combinatie van wijsheid, matiging, bedachtzaamheid, mentale veerkracht en emotionele intelligentie. Voor de moderne man biedt deze oude wijsheid een pad naar een rijkere, meer vervullende vorm van mannelijkheid die niet alleen het eigen leven verrijkt, maar ook positief bijdraagt aan relaties en de bredere samenleving.

Vikingen hechtten grote waarde aan familie en gemeenschap. Mannelijke figuren in de saga’s worden vaak geprezen om hun toewijding aan hun gezin en hun vermogen om voor anderen te zorgen. Dit omvatte niet alleen fysieke bescherming, maar ook emotionele ondersteuning.

Een goed voorbeeld hiervan is te vinden in de Laxdæla saga, een van de bekendste IJslandse familiesaga’s. In deze saga wordt het personage Hoskuld Dala-Kollsson beschreven als een voorbeeldige vader en echtgenoot.

Hoskuld wordt geprezen om zijn toewijding aan zijn familie en zijn vermogen om voor hen te zorgen, zowel fysiek als emotioneel. Hij wordt beschreven als een man die niet alleen zijn gezin beschermt, maar ook actief betrokken is bij de opvoeding van zijn kinderen en het welzijn van zijn vrouw.

Een specifiek voorbeeld is hoe Hoskuld omgaat met zijn buitenechtelijke zoon Olaf. In plaats van hem te verstoten, erkent Hoskuld Olaf als zijn zoon en zorgt ervoor dat hij een volwaardig lid van de familie wordt. Hij geeft Olaf niet alleen materiële ondersteuning, maar ook emotionele steun en begeleiding.

Dit voorbeeld laat zien hoe mannelijke figuren in de saga’s werden gewaardeerd om hun vermogen om zorg te dragen voor hun familie, inclusief het tonen van emotionele betrokkenheid en ondersteuning. Het illustreert dat in de Viking-cultuur mannelijkheid niet alleen werd gedefinieerd door fysieke kracht of vechtlust, maar ook door de capaciteit om een toegewijde en zorgzame vader en echtgenoot te zijn.

Hoewel de Viking-samenleving onmiskenbaar patriarchaal was, genoten vrouwen in veel opzichten meer rechten en respect dan in veel andere contemporaine culturen. Dit suggereert een vorm van mannelijkheid die niet primair gebaseerd was op de onderdrukking van vrouwen, maar eerder op een zekere mate van partnerschap en wederzijds respect.

In de Viking-cultuur hadden vrouwen bijvoorbeeld het recht om eigendom te bezitten, erfenissen te ontvangen en te beheren, en in sommige gevallen zelfs te scheiden van hun echtgenoten. Ze konden ook belangrijke sociale rollen vervullen, zoals die van priesteres of handelaar. In de IJslandse saga’s komen sterke vrouwelijke personages voor die respect afdwingen en invloed uitoefenen op de loop van gebeurtenissen.

De Grágás, het middeleeuwse IJslandse wetboek, bevatte wetten die vrouwen beschermden tegen geweld en seksueel misbruik, wat duidt op een samenleving die de waardigheid van vrouwen erkende. Bovendien werden vrouwen vaak geraadpleegd in belangrijke familiezaken en hadden ze een stem in de opvoeding van kinderen en het beheer van het huishouden.

Deze relatieve gelijkwaardigheid suggereert dat Viking-mannen een vorm van mannelijkheid cultiveerden die ruimte liet voor de autonomie en waarde van vrouwen. Het impliceert dat ware mannelijke kracht niet werd gezien als afhankelijk van de onderdrukking of dominantie van vrouwen, maar eerder van het vermogen om samen te werken en wederzijds respect te tonen in partnerschap en gemeenschap.

De Hávámal, een oud Noors gedicht dat vol wijsheid en levenslessen zit, benadrukt het belang van zelfbeheersing en matiging als essentiële eigenschappen van een sterke man. Dit concept gaat verder dan de stereotype beelden van Vikingen als woeste krijgers en onthult een diepere, meer genuanceerde kijk op mannelijkheid in de Noordse cultuur.

In de historische context van de Vikingen was zelfbeheersing cruciaal voor overleving en succes. In een wereld die vaak onvoorspelbaar en uitdagend was, werd het vermogen om emoties te beheersen en kalm te blijven onder druk gezien als een teken van wijsheid en innerlijke kracht. Deze eigenschappen werden hoog gewaardeerd in de Viking-samenleving en vonden hun toepassing in verschillende aspecten van het leven, van oorlogvoering tot handel en persoonlijke relaties.

Zelfbeheersing omvat verschillende facetten, waaronder emotionele beheersing, waarbij men in staat is om kalm te blijven in uitdagende situaties. Fysieke matiging speelt ook een belangrijke rol, waarbij controle over lichamelijke impulsen, zoals eetgewoonten en seksuele verlangens, essentieel is. Daarnaast is verbale terughoudendheid van groot belang; het zorgvuldig kiezen van woorden en weten wanneer te zwijgen kan veel conflicten voorkomen. Strategisch denken, dat het vermogen omvat om impulsen te onderdrukken ten gunste van langetermijnplanning en weloverwogen besluitvorming, is eveneens een cruciaal aspect van zelfbeheersing.

In de moderne wereld blijft zelfbeheersing een belangrijke vaardigheid die bijdraagt aan persoonlijk en professioneel succes. Het helpt niet alleen bij het verbeteren van de mentale gezondheid, maar ook bij het onderhouden van gezonde relaties en effectieve communicatie. Leiders kunnen veel leren van dit Viking-concept, waarbij bedachtzaamheid en zelfbeheersing worden gewaardeerd boven impulsiviteit.

Hoewel het cultiveren van zelfbeheersing in een wereld van onmiddellijke bevrediging een uitdaging kan zijn, zijn de voordelen aanzienlijk. Verbeterde besluitvorming, sterkere relaties en een groter gevoel van persoonlijke kracht en controle zijn slechts enkele van de positieve uitkomsten. Het is echter belangrijk om een balans te vinden tussen zelfbeheersing en zelfexpressie, zodat men niet in onderdrukking vervalt.

Door zelfbeheersing te cultiveren, kunnen moderne mannen en vrouwen de wijsheid van de Vikingen toepassen in hun eigen leven. Het herinnert ons eraan dat ware kracht niet alleen ligt in fysieke macht of dominantie, maar in de beheersing van onze impulsen en de wijsheid om weloverwogen te handelen. In een wereld die vaak snelle actie en onmiddellijke reacties lijkt te belonen, biedt dit oude Viking-concept een waardevolle les in geduld, wijsheid en innerlijke kracht.

Wat kunnen we leren van deze historische voorbeelden en de wijsheid van de Hávámal? Ten eerste dat mannelijkheid niet een vaststaand concept is, maar iets dat door de tijd heen verandert en verschilt per cultuur. Ten tweede dat eigenschappen als empathie, emotionele expressie, zorgzaamheid en wijsheid niet inherent ‘onmannelijk’ zijn, maar juist deel kunnen uitmaken van een rijk en complex beeld van mannelijkheid.

De Hávámal biedt een verrassend progressieve blauwdruk voor inclusieve mannelijkheid, die resoneeert met moderne opvattingen over gendergelijkheid en emotionele intelligentie. Dit eeuwenoude gedicht daagt traditionele stereotypen uit door een beeld van mannelijkheid te schetsen dat diversiteit en inclusiviteit omarmt.

Centraal staat de waardering van wijsheid boven fysieke kracht, wat ruimte creëert voor mannen die niet voldoen aan conventionele idealen van mannelijkheid. Dit valideert een breed spectrum van mannelijke expressies, inclusief die van niet-conforme genders en mannen met verschillende lichamelijke capaciteiten.

De Hávámal’s nadruk op emotionele intelligentie en empathie breekt met het stereotype van de stoïcijnse, ongevoelige man. Het moedigt mannen aan om hun volledige emotionele bereik te verkennen en uit te drukken, wat cruciaal is voor mentale gezondheid en gezonde relaties. Dit aspect van inclusieve mannelijkheid is bijzonder relevant voor LGBTQ+ mannen, die vaak worstelen met maatschappelijke verwachtingen rond emotionele expressie.

Door zelfbeheersing en bedachtzaamheid te prijzen, biedt de Hávámal een alternatief voor toxische mannelijkheid die agressie en dominantie verheerlijkt. Dit creëert ruimte voor mannen om zachtaardiger, meer zorgzame aspecten van hun persoonlijkheid te ontwikkelen, wat bijdraagt aan een meer inclusieve en minder gewelddadige samenleving.

De erkenning van het belang van wederzijds respect, inclusief respect voor vrouwen, in de Hávámal, ondersteunt een vorm van mannelijkheid die gelijkwaardigheid en partnerschap waardeert. Dit is essentieel voor het bevorderen van gendergelijkheid en het creëren van een inclusieve omgeving voor alle genders.

Bovendien moedigt de Hávámal levenslang leren en persoonlijke groei aan, wat aansluit bij een flexibele en evoluerende opvatting van mannelijkheid. Dit ondersteunt de idee dat mannelijkheid niet een vast, onveranderlijk concept is, maar iets dat kan groeien en zich kan aanpassen aan veranderende sociale normen en persoonlijke inzichten.

Door deze lessen uit de Hávámal te integreren, kunnen we een vorm van inclusieve mannelijkheid cultiveren die ruimte biedt voor diverse expressies van mannelijkheid, emotionele openheid aanmoedigt, gelijkwaardigheid bevordert, en persoonlijke groei stimuleert. Deze benadering erkent dat er vele manieren zijn om een man te zijn, allemaal even geldig en waardevol, en draagt bij aan een meer inclusieve en rechtvaardige samenleving voor alle genders en seksuele oriëntaties.

De zoektocht naar een nieuwe definitie van mannelijkheid is geen poging om mannelijkheid af te schaffen of te ondermijnen, maar juist om het te verrijken en te bevrijden van beperkende stereotypen. Door te leren van het verleden en open te staan voor een breder scala aan mannelijke eigenschappen en ervaringen, kunnen we een samenleving creëren die rechtvaardiger en vervullender is voor iedereen, ongeacht gender.

Deze verkenning van mannelijkheid is een reis van ontdekking en groei. Het gaat erom de veelzijdigheid van mannelijke identiteit te erkennen en te vieren, waarbij we afstappen van rigide verwachtingen die mannen vaak in een nauw keurslijf dwingen. Door mannelijkheid te herdefiniëren, openen we de deur naar een meer inclusieve en empathische samenleving waarin mannen zich vrijer voelen om hun volledige menselijkheid te uiten.

Historisch gezien zijn mannen vaak beperkt door maatschappelijke verwachtingen van stoïcisme, dominantie en emotionele terughoudendheid. Deze beperkingen hebben niet alleen mannen zelf geschaad, maar ook hun relaties en de samenleving als geheel. Door mannelijkheid te verbreden, creëren we ruimte voor emotionele intelligentie, kwetsbaarheid en zorgzaamheid – eigenschappen die traditioneel als ‘onmannelijk’ werden beschouwd, maar die essentieel zijn voor persoonlijk welzijn en gezonde relaties.

Deze nieuwe benadering van mannelijkheid erkent dat kracht vele vormen kan aannemen. Het kan de kracht zijn om emoties te tonen, om hulp te vragen wanneer dat nodig is, of om zorgzame rollen op zich te nemen. Het omvat ook het vermogen om traditioneel mannelijke eigenschappen zoals moed en vastberadenheid te combineren met empathie en samenwerking.

Door mannelijkheid te bevrijden van beperkende normen, stellen we mannen in staat om authentiekere versies van zichzelf te zijn. Dit kan leiden tot verbeterde geestelijke gezondheid, sterkere relaties en een meer vervullend leven. Bovendien kan het bijdragen aan het verminderen van schadelijke gedragingen die voortkomen uit een beperkt begrip van wat het betekent om een man te zijn.

Deze verrijkte visie op mannelijkheid heeft ook positieve gevolgen voor de gendergelijkheid. Door rigide genderrollen los te laten, creëren we een samenleving waarin alle genders gelijkwaardig kunnen bijdragen en floreren. Het stelt mannen in staat om vrouwelijke collega’s en partners als gelijken te zien en te waarderen, wat leidt tot meer rechtvaardige en harmonieuze relaties op zowel persoonlijk als professioneel vlak.

Het omarmen van een rijkere definitie van mannelijkheid is niet alleen bevrijdend voor mannen, maar heeft ook een positief effect op kinderen. Jongens die opgroeien met diverse rolmodellen van mannelijkheid zullen beter toegerust zijn om hun eigen identiteit te vormen en gezonde relaties aan te gaan. Meisjes zullen op hun beurt opgroeien met een breder begrip van wat mannen kunnen zijn, wat bijdraagt aan meer gelijkwaardige en respectvolle interacties tussen de geslachten.

Uiteindelijk gaat het erom een cultuur te creëren waarin mannelijkheid wordt gezien als een spectrum van mogelijkheden in plaats van een rigide set regels. Door de rijkdom van mannelijke ervaringen en expressies te omarmen, bouwen we aan een wereld waarin mannen zich vrijer, authentieker en meer verbonden kunnen voelen – niet alleen met zichzelf, maar ook met anderen en de wereld om hen heen. Deze evolutie van mannelijkheid is niet alleen gunstig voor mannen, maar draagt bij aan een meer compassievolle, rechtvaardige en vervullende samenleving voor iedereen.

Terwijl we de tijdloze wijsheid van de Hávámal overdenken, zien we hoe een meer inclusieve en evenwichtige benadering van mannelijkheid niet alleen individuele mannen kan verrijken, maar ook onze gehele samenleving kan transformeren. Zoals Odin zegt: “Vee sterft, verwanten sterven, ook jijzelf zult sterven; maar één ding weet ik dat nooit sterft: de roem van iemand die een goede naam heeft verworven.”

Deze woorden herinneren ons eraan dat onze acties en de manier waarop we onze mannelijkheid uiten, blijvende gevolgen hebben die verder reiken dan onszelf. Door de lessen van de Hávámal te omarmen – wijsheid, matiging, emotionele intelligentie, en respect voor anderen – kunnen we een samenleving cultiveren die gekenmerkt wordt door begrip, empathie en wederzijds respect.

Stel je een wereld voor waarin mannen zich vrij voelen om hun volledige emotionele spectrum te uiten, waar zorgzaamheid en wijsheid evenzeer gewaardeerd worden als kracht en moed. Een samenleving waarin mannelijkheid niet gedefinieerd wordt door dominantie of onderdrukking, maar door het vermogen om op te bouwen, te ondersteunen en te verbinden.

Laten we daarom deze uitdaging aangaan: Hoe kunnen we de wijsheid van de Hávámal toepassen om niet alleen onszelf, maar ook onze gemeenschappen te verrijken? Hoe kunnen we mannelijkheid herdefiniëren op een manier die bijdraagt aan een meer rechtvaardige, meelevende en inclusieve samenleving voor iedereen?

Onthoud de woorden van Odin: “De onwetende die onder mensen komt, doet er het best aan te zwijgen; niemand zal dan merken dat hij niets weet, tenzij hij te veel praat; want wie niets weet, weet ook niet wanneer hij te veel praat.” Deze wijsheid nodigt ons uit om te luisteren, te leren en open te staan voor nieuwe perspectieven.

Moge we, door onze individuele groei en zelfreflectie, bijdragen aan een collectieve verschuiving in hoe we mannelijkheid begrijpen en waarderen. Laten we streven naar een samenleving waarin alle genders zich gerespecteerd en gewaardeerd voelen, waarin diversiteit wordt gevierd, en waarin we samen werken aan een meer harmonieuze en vervullende wereld voor iedereen.

Yor Smit

Oprichter

Lees meer over ons en over Yor