Sommige mensen zijn geen commentator, maar een fenomeen. Candace Owens is zo’n fenomeen. Ze is niet alleen een uitgesproken tegenstander van het begrip ‘toxic masculinity’—ze ís het. In alles wat ze uitdraagt, hoe ze spreekt, de normen die ze verdedigt, belichaamt Owens de kern van toxische mannelijkheid: het verheerlijken van dominantie, het verachten van kwetsbaarheid, het neersabelen van alles wat niet in haar kille, binaire wereldbeeld past. Owens is geen buitenstaander die kritiek levert op het concept; ze is hét levende bewijs van hoe giftig deze ideologie kan zijn—zelfs als het uit de mond van een vrouw komt.

Ze is de stem die “Bring back manly men” de wereld in slingert, niet als grap, maar als strijdkreet. Haar tweets zijn manifesten voor een terugkeer naar het tijdperk van de ongenaakbare man: dominant, hard, emotieloos. Ze verheerlijkt een type kracht dat geen ruimte laat voor twijfel, empathie of nuance. In haar optiek is kwetsbaarheid een zwaktebod, een bedreiging voor de samenleving, een aanval op de natuurlijke orde. Haar ideaalbeeld van mannelijkheid is niet alleen ouderwets, maar ronduit verstikkend: wie afwijkt—wie zich vrouwelijk, gevoelig of anderszins ‘zacht’ toont—vormt volgens haar een gevaar voor het morele fundament van het Westen.

Owens’ invloed reikt verder dan een enkele tweet of talkshow. Ze is een cultureel baken voor iedereen die zich bedreigd voelt door verandering. Haar woorden zijn munitie voor vaders die hun zonen leren dat huilen taboe is, voor jongens die hun gevoelens wegstoppen uit angst voor schaamte, voor mannen die geloven dat empathie synoniem is aan zwakte. Ze is de stem die echoot in de kleedkamer, aan de keukentafel, op sociale media: wees hard, wees dominant, wees onbuigzaam—of je telt niet mee.

Wat Owens zo gevaarlijk maakt, is haar vermogen om toxic masculinity te verkopen als deugd. Ze verpakt het als nostalgie, als kracht, als noodzaak. Maar achter die façade schuilt een ideologie die mannen en vrouwen opsluit in rollen die niemand gelukkig maken. Owens is geen observator van toxic masculinity—ze is het vlaggenschip ervan. Haar bestaan, haar retoriek, haar invloed: alles aan haar is een les in hoe giftig deze vorm van mannelijkheid kan zijn, ongeacht het geslacht van de boodschapper.

Owens: De Avatar van Hypermasculiniteit

Candace Owens heeft zichzelf gepositioneerd als de voorvechter van ‘echte’ mannelijkheid. Haar mantra: “Bring back manly men.” Haar boodschap: alles wat afwijkt van het traditionele, stoere, dominante manbeeld is zwak, verwerpelijk, en een bedreiging voor de samenleving. Ze ageert fel tegen mannen die hun emoties tonen, die zich kwetsbaar opstellen, of die buiten de klassieke genderrollen treden. In haar optiek is dat niet alleen afwijkend, maar ronduit gevaarlijk.
Owens’ publieke optredens zijn doordrenkt van minachting voor alles wat niet past in haar strakke mal van mannelijkheid. Ze noemt het begrip ‘toxic masculinity’ een uitvinding van ‘toxic feminists’ en weigert elke nuance: “Ik vind het oké dat jongens jongens zijn. Stop met het problematiseren van mannelijk gedrag. Er is niets mis met agressie, competitie, of het onderdrukken van emoties”.

De kern van haar boodschap is nostalgie naar een tijdperk waarin mannen hun plek kenden: dominant, onaantastbaar, onbuigzaam. Ze schildert een wereldbeeld waarin iedere vorm van mannelijke expressie die buiten haar norm valt—of het nu een man in een jurk is, een jongen die huilt, of een vader die zijn kwetsbaarheid toont—wordt gezien als een bedreiging voor de maatschappelijke orde en een bewijs van culturele verloedering. Owens grijpt elke kans aan om mannen die niet aan haar standaard voldoen publiekelijk te ridiculiseren, en presenteert haar eigen visie als de enige weg naar herstel.

Haar invloed is niet te onderschatten. Met haar uitspraken biedt ze munitie aan iedereen die zich bedreigd voelt door veranderende gendernormen en een samenleving waarin mannelijkheid niet langer synoniem is met dominantie en emotionele ongevoeligheid. Ze legitimeert het idee dat mannen niet mogen afwijken, dat elke vorm van kwetsbaarheid of individualiteit een teken van zwakte is, en dat de enige juiste weg die van de harde, kille kracht is.

Deze houding is niet alleen reactionair, maar ook historisch en cultureel kortzichtig. Door te pleiten voor een terugkeer naar een mythisch verleden waarin ‘echte mannen’ de dienst uitmaakten, negeert Owens de rijke geschiedenis van mannelijke expressie en de talloze manieren waarop kracht, leiderschap en mannelijkheid zich door de eeuwen heen hebben gemanifesteerd. Haar visie is geen ode aan mannelijkheid, maar een karikatuur ervan—een ideologie die mannen opsluit in een keurslijf dat hen uiteindelijk meer schaadt dan beschermt.

De Ideologie: Waarom Owens Zelf Toxic Masculinity Is

Toxic masculinity is geen exclusief mannenprobleem. Het is een ideologie—een set van normen en waarden die door iedereen kan worden uitgedragen, ongeacht geslacht. Candace Owens is daarvan het schoolvoorbeeld. Ze is niet alleen een commentator, maar een actieve propagandist van deze giftige denkbeelden. Haar publieke persona, retoriek en persoonlijke verhalen zijn doordrenkt van de kernwaarden van toxische mannelijkheid, en ze presenteert deze als de enige juiste weg naar maatschappelijke stabiliteit.

Verheerlijkt dominantie en emotionele kilte

Voor Owens draait alles om kracht, controle en het onderdrukken van gevoelens. Ze stelt onomwonden dat agressie, competitie en emotionele afstand geen gebreken zijn, maar de bouwstenen van ware mannelijkheid. In haar optiek is zwakte taboe: wie zijn emoties toont, verliest zijn recht op respect en bestaansrecht als man. Dit blijkt uit haar felle verzet tegen het idee dat jongens moeten leren hun gevoelens te uiten, of dat agressie problematisch zou zijn. Owens noemt deze eigenschappen “gezond” en “natuurlijk”, en plaatst ze lijnrecht tegenover alles wat als ‘zacht’ of ‘vrouwelijk’ wordt gezien.

Pathologiseert kwetsbaarheid
Kwetsbaarheid, empathie, twijfel—voor Owens zijn het geen menselijke kwaliteiten, maar symptomen van verval. Ze bestempelt emotie tonen als ‘vrouwelijk’ en dus als minderwaardig. Mannen die zich anders uiten, die hun gevoelens delen of hun onzekerheden tonen, worden door haar publiekelijk weggezet als afwijkend en zelfs gevaarlijk voor de samenleving. In haar wereldbeeld is er geen ruimte voor grijs: je bent sterk of je bent zwak, en zwakte is een bedreiging.

Bestempelt afwijking als gevaar
Iedereen die buiten haar norm valt—mannen in jurken, gevoelige jongens, empathische vaders—wordt door Owens afgeschilderd als symptoom van maatschappelijke degeneratie. Haar iconische aanval op Harry Styles, omdat hij een jurk droeg op de cover van Vogue, spreekt boekdelen: Owens zag dit niet als individuele expressie, maar als een aanval op de fundamenten van de samenleving. Ze koppelt genderexpressie direct aan beschaving en overleving: wie afwijkt, ondermijnt de ‘natuurlijke orde’ en brengt de toekomst van het Westen in gevaar.

Gebruikt angst als opvoedmiddel

Owens prijst haar grootvader als hét voorbeeld van ‘echte’ mannelijkheid: streng, autoritair, onwrikbaar. Ze zegt letterlijk: “Het was toxic masculinity die mij heeft gered”. Wat ze hiermee verheerlijkt, is niet liefde of verbinding, maar een opvoeding gebaseerd op angst en respect voor autoriteit. In haar verhalen draait het om discipline, harde regels en het vermijden van elke vorm van emotionele nabijheid. Dit is geen toeval, maar een bewuste keuze: Owens ziet angst en respect als fundamenten van opvoeding, niet empathie of openheid.

“Niemand speelde met mijn grootvader. Je had respect. Je wist waar je aan toe was. Die structuur heeft mij gevormd.”

Dit is textbook toxic masculinity: het verheerlijken van autoriteit, het afwijzen van emotie, het legitimeren van angst als opvoedmiddel. Owens zet haar eigen ervaring in als norm voor de samenleving, zonder oog voor de schade die deze aanpak bij miljoenen mannen en jongens veroorzaakt.

Deze houding is niet uniek voor Owens, maar zij is het luidste, meest zichtbare voorbeeld van hoe deze giftige normen worden genormaliseerd en zelfs gevierd—ook door vrouwen. Ze biedt een blauwdruk voor een samenleving waarin mannen én vrouwen gevangen zitten in starre rollen, waarin kracht alleen wordt erkend als dominantie, en waarin kwetsbaarheid wordt afgestraft in plaats van gewaardeerd. Haar invloed reikt tot ver buiten haar eigen achterban: ze legitimeert een cultuur waarin empathie, diversiteit en emotionele groei worden gezien als bedreigingen, niet als bronnen van kracht.

Het resultaat?
Een samenleving waarin mannen zichzelf verliezen in een eindeloze strijd om hard te zijn, vrouwen worden uitgesloten van leiderschap en authenticiteit, en iedereen die afwijkt van het script wordt gezien als een gevaar. Owens is geen buitenstaander die toxic masculinity analyseert—ze is het levende bewijs van hoe deze ideologie werkt, groeit en zichzelf in stand houdt.

De Schade van Owens’ Voorbeeld

De impact van Owens’ boodschap is niet theoretisch. Ze draagt actief bij aan het in stand houden van schadelijke manbeelden:

• Mannen worden klemgezet: Jongens leren dat ze niet mogen huilen, niet mogen twijfelen, niet mogen afwijken van het script. Wie dat wel doet, is geen ‘echte man’.
• Vrouwen worden uitgesloten: Alles wat niet past in haar binaire wereldbeeld—vrouwelijke mannen, onafhankelijke vrouwen—wordt belachelijk gemaakt of genegeerd.
• Samenleving wordt verdeeld: Haar retoriek polariseert, zet groepen tegenover elkaar, en versterkt het idee dat empathie en verbinding zwakte zijn.

Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat deze vorm van masculiene socialisatie leidt tot meer depressie, eenzaamheid, middelenmisbruik en zelfs suïcide onder mannen. Owens’ boodschap legitimeert deze destructieve dynamiek.

De Psychologie: Waarom Dit Giftig Is

Toxic masculinity draait niet om kracht, maar om angst. Angst voor kwetsbaarheid, angst voor het onbekende, angst voor verlies van controle. Owens is een meester in het aanwakkeren van die angst. Ze biedt mannen geen vrijheid, maar een gevangenis: je mag alleen bestaan als je voldoet aan haar kille ideaal.

De gevolgen zijn desastreus:

• Emotionele onderdrukking: Mannen leren hun gevoelens te verbergen, wat leidt tot psychische klachten.
• Verstoorde relaties: Het onvermogen om kwetsbaar te zijn maakt echte verbinding onmogelijk.
• Geweld en machtsmisbruik: Wie alleen kracht en agressie kent, lost conflicten op met de vuist—niet met het hart.

Owens als Rolmodel: Een Waarschuwing voor Mannen

Candace Owens is het ultieme voorbeeld van hoe toxic masculinity werkt als systeem. Ze is de spiegel die laat zien hoe ver we kunnen afglijden als we kracht verwarren met kilte, en leiderschap met onderdrukking. Haar boodschap is verleidelijk voor mannen die zich onzeker voelen—maar het is een dodelijk gif.

Wil je echt vrij zijn als man? Dan moet je Owens niet volgen, maar juist haar voorbeeld doorzien. Haar ‘kracht’ is in werkelijkheid angst. Haar ‘zekerheid’ is onzekerheid in vermomming. Haar ‘man-zijn’ is een karikatuur.

Oefening: Breek het Masker

Sta vandaag stil bij deze vragen:

• Waar in jouw leven heb jij emoties onderdrukt uit angst voor zwakte?
• Welke normen heb jij overgenomen die je eigenlijk beperken?
• Durf jij je eigen definitie van mannelijkheid te kiezen—ook als die niet past in het plaatje van Owens?

Schrijf je antwoorden op. Deel ze met een vriend. Doorbreek het patroon.

De Echte Kracht van de Man

Candace Owens is geen vijand, maar een waarschuwing. Ze laat zien hoe verleidelijk het is om te kiezen voor de schijnzekerheid van toxic masculinity. Maar echte kracht komt niet uit dominantie, maar uit zelfkennis. Niet uit het onderdrukken van emotie, maar uit het durven tonen ervan. Niet uit het volgen van een dictaat, maar uit het bouwen van je eigen pad.

“De echte man is niet degene die zich verschuilt achter kracht, maar degene die zijn eigen grenzen durft te verkennen.”

Laat Owens je niet gijzelen. Kies voor groei, voor verbinding, voor vrijheid—en wees de man die jij wilt zijn.

Kijk vandaag in de spiegel. Vraag jezelf af: leef ik als man, of als karikatuur? Durf te breken met het gif van Owens. Bouw aan een mannelijkheid die krachtig is omdat hij menselijk is.

Dit artikel is een uitnodiging tot zelfonderzoek en rebellie tegen het verstikkende keurslijf van toxic masculinity, zoals belichaamd door Candace Owens. De keuze is aan jou.